Aksaray Mutlu Son

Gerçekte niyeti Londra’da çok uzun kalmak değildi nede olsa. Gözlerini açtı ve inledi. Kendini kontrol edemiyor muydu? Aksaray Mutlu Son Miranda deneyimsiz, yirmilik, delişmen bir kızdı. Leticia gibi değildi. Tüm kadınsı becerilerine başat ve onları bireysel çıkarları için kullanmaya istekli. Miranda baştan çıkarıcı olsa da karşı konulabilirdi. Aksaray Mutlu Son Turner, onu kafasından atacak kadar güçlü bir erkekti. Bununla birlikte, belki de onunla aynı evde yaşamamalıydı.

Bir ihtimal bu yıl sezona katılan kadınları araştırma süreı gelmişti. Biroldukça ağırbaşlı dul genç hanım vardı. Çok uzun zamandır ona bir hanım eşlik etmemişti. Bir kadını unutmasına yardımcı olabilecek bir şey varsa, o da başka bir kadındı. *** “Turner taşınıyor.” “Ne?” dedi Miranda, porselen bir vazodaki çiçekleri düzeltirken. Ancak kıvrak elleri ve şanslı olması sayesinde, değerli, antika vazo yere düşüp parçalanmaktan kurtulmuştu. “Gitti bile, ” dedi Olivia omuz silkerek. “Şu anda uşağı eşyalarını topluyor.”

Aksaray Mutlu Son

Miranda vazoyu tekrar masanın üzerindeki yerine koydu, parmaklan son aşama dikkatliydi. Yavaş ve kararlı. Derin bir nefes aldı. Aksaray Mutlu Son Sonrasında nihayet, sarsılmadan mevzuşabileceğinden emin olunca, “Şehirden ayrılıyor mu?” diye sordu. “Hayır, öyle olduğunu sanmıyorum, ” dedi Olivia. “Şehirde bu kadar uzun kalmak niyetinde değildi, bu yüzden bir daire kiralıyor.” Bir daire mi kiralıyordu? Miranda, göğsüne batan korkunç duygu ile savaşım etmeye çalışıyordu. Bir daire kiralıyordu. Sırf ondan uzaklaşabilmek için. Çok üzücü değilse bile çok aşağılayıcıydı. Veya bir ihtimal ikisi birden. “belki hepimiz için en iyisi bu, ” diye sürdürdü Olivia, arkadaşının huzursuzluğuna aldırmadan.

“Biliyorum, tekrar asla evlenmeyeceğini söylüyor – ” “Bunu o mu söyledi?” Miranda donakaldı. Nasıl mümkün olabilirdi, bunu o nasıl bilmezdi? Onun kendisine bir eş aramadığını söylemiş olduğini biliyordu ama şüphesiz hiçbir vakit istemediğini de kastetmiş olmamalıydı. “Yaa, evet, ” diye yanıtladı Olivia. “Önceki gün öyle söylemiş oldu. Çok katıydı. Annem buna bozulur diye düşündüm. Öyle de oldu, hemen hemen bayılıyordu.” “Annen mi?” Miranda inanmakta zorlanıyordu. “Evet, ama bayılmadı, sinirleri bu kadar sağlam olmasaydı mutlaka bayılırdı.” Miranda, çoğu süre arkadaşının bu dolambaçlı seçimindan hoşlanırdı ama şimdi onu boğmak istiyordu. “Her neyse, ” dedi Olivia, içini çekerek ve yana doğru birazcık eğilerek, “Evlenmeyeceğini söylemiş oldu ama bunu tekrar düşüneceğinden kesinlikle eminim. Bir tek bu üzüntüsünden kurtulması gerekiyor.